بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت این بیماری بیش از ۱۲۰ میلیون نفر از مردم در سراسر جهان را آلوده کرده است، بطوری که ۴۰ میلیون نفر از مبتلایان به شکلی حاد درگیر این بیماری هستند. بیشتر مبتلایان در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند و حدود یک میلیارد نفر در ۸۰ کشور جهان در معرض خطر بیماری هستند.
يك سوم از افراد مبتلا به بیماری در هندوستان زندگی می کنند , يك سوم آنها در آفريقا و بقيه افراد در شرق و جنوب شرق آسيا و امريكاي جنوبی و اقيانوس آرام زندگی می کنند . خوشبختانه این بیماری در ایران ، افغانستان ، تاجیکستان ترکمنستان ، ازبکستان ، آذربایجان ، عراق ، قزاقستان و کشورهای اروپایی مشاهده نشده است . البته مردم کشورهای پاکستان و کلیه کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس ( کشورهای عربی ) در معرض خطر قرار دارند زمانیکه یک پشه ماده شخصی را نیش می‌زند ممكن است انگلی که میکروفیلاریا نامیده می‌شود را به درون خون جاری در رگ‌های شخص تزریق کند. ميكروفيلاريا در مدت زمان کمی بسرعت تكثير شده و در تمام رگ‌های خونی بدن فرد منتشر می‌شود و حتی ممکن است چندین سال در بدن فرد آلوده زندگی کنند.
اغلب علايم اين بيماری تا سالها بعد از عفونت خود را بروز نمی‌دهند. همچنانکه این انگل در رگ‌های خونی جمع و روی هم انباشته می‌شوند می‌توانند گردش و جریان خون را مختل کرده و در بافت‌های اطراف یک نوع مایع را تولید و روی هم انباشته می‌کنند. اغلب علایم قابل رویت این بیماری ورم بیش ازاندازه بازوها، پاها و سینه ها است.
انگل در غدد لنفاوی بدن فرد آلوده ساکن شده و موجب تورم و بدشکلی و رشد ناجور اندامها و دستگاه تناسلی می‌شود. اگرچه درمانهای موجود موثر هستند اما به دوره‌های درمانی طولانی نیاز است و پذیرش داروها توسط بیمار کم است که این موجب کاهش اثربخشی آنها می‌شود. این داروها اغلب سمی بوده و عوارض جانبی زیادی دارند و به علاوه مواردی از مقاومت دارویی گزارش شده است. همه اینها دلایلی برای نیاز به درمانهای جدید است.
این بیماری علاوه بر اینکه به لحاظ جسمی به شدت فرد مبتلا را درگیر می کند به لحاظ روانی نیز فشارهای فزاینده ای بر وی وارد می کند زیرا قسمت های مختلف بدن دچار بدفرمی و ناهنجاری شدیدی می شوند که می توانند فرد را به دلیل این ساختار بد فرم در انزوا و دوری از جامعه قرار دهد.